هر کس از ظنّ (= فهم و دانش) خود شد یار من از درون من نجست اسرار من سرّ من از ناله ی من دور نیست لیک چشم و گوش (=کل وجود معادل هستی ) را از آن نور نیست ( مثنوی معنوی ؛ دفتر اول ) مولانا که خود اهل سلوک و عرفانیت است ؛ در بیت اول می گوید که مردم وقتی مرا می بینند ، بر حسب ظن خودشان مرا ارزیابی می کنند . این ظن ، در مقابل شک است و ممکن است در مقابل قطع و یقین هم باشد . کسی می تواند از درون با (من) ارتباط برقرار کند ، یا هم طراز با (من) و یا بالاتر از (من) منبع
درباره این سایت